Bağımlı annelerinden umut hareketi: ‘Söz Annelerde’

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

İZMİR (İHA) – Bağımlı annelerinden umut hareketi: ‘Söz Annelerde’

Bağımlı çocuğu olan anneler vilayet il geziyor

Bağımlı anneleri, yaşadıkları süreci anlattı

“Oğlum husus için en son konuttaki eşyaları satmaya başlamıştı”

“2 yıldır ayık, artık öteki bağımlı gençlere rehberlik ediyor”

“Evlatlık olduğunu öğrendikten sonra unsura bulaştı”

“Her istediğini yerine getiriyordum”

İZMİR – Türkiye‘nin pek çok noktasından yüzlerce bağımlı annesi, Kelam Annelerde projesinde buluştu. Bağımlılık konusunda risk kümesinde yer alan vilayetlerin valilileriyle görüşen anneler, o vilayetlerde toplumsal ömür merkezlerinin kurulması için uğraş veriyor. Bağımlı çocuklarıyla yaşadıkları süreçleri anlatan anneler, çarpıcı örnekler vererek husus kullanımının yalnızca bağımlıyı değil aileleri de ne kadar etkilediğini gözler önüne seriyor.

Ayık Hayatta Buluşalım Derneği bünyesinde bulunan bağımlı gençlerin anneleri, bağımsız bir hareket de başlatarak Kelam Annelerde projesini geliştirdi. Yüzlerce anneye dokunan proje, Türkiye geneli bağımlılık konusunda risk kümesinde yer alan 33 vilayette unsur bağımlısı bireylere, ailelere ve bilhassa annelere yönelik bilinçlendirme ve farkındalık çalışmalarını kapsıyor. İçişleri Bakanlığı Sivil Toplumla Bağlar Daire Başkanlığı tarafından desteklenen projede, Sivil Toplumla Münasebetler Başkanlığı, Narkotik Daire Başkanlığı, Türkiye Uyuşturucu ve Uyuşturucu Bağımlılığı İzleme Merkezinin de görüşleri alındı. Proje koordinatörü aktivist Aynur Karabulut, bağımlı annesi ve aile rehberi Duriye Özlü ile bağımlı annesi Leyla Doymaz, risk kümesindeki vilayetlerin valileri ile görüşüp riskli vilayetlerde toplumsal ömür merkezleri kurulmasını sağlamayı amaçlıyor. Bağımlı anneleri Duriye Özlü ve Leyla Doymaz’ın verdiği örnekler ise unsur kullanımının hem bağımlıyı hem aileleri nasıl etkilediğini gözler önüne seriyor.

Ailelerle farkındalık ve bilinçlendirme çalışması

Proje hakkında bilgi veren proje koordinatörü aktivist Aynur Karabulut, “Bağımlı çocuğu olan annelerle çalıştığımızda, bağımlı olmamış kardeşler için de tekliflerde bulunmuş oluyoruz. Yani bir manada tedbire faaliyeti de yürütmüş oluyoruz. Beş kardeşli bir konutta bir unsur bağımlısı çocuk varsa bütün aile o çocuğa odaklanır. Bütün dikkat o çocuk üzerinde formlandığı için öbür kardeşler, dikkat çekmek için hususa bulaşabiliyor. Aileleri bilinçlendirdiğimizde öteki çocukları da müdafaa altına almış oluyoruz. Ayrıyeten unsur bağımlısı olan çocuğa ailenin nasıl davranıp nasıl davranmaması gerektiği ile ilgili farkındalık ve bilinçlendirme çalışması yapıyoruz. Biz, bağımsız bir anne hareketiyiz fakat projemizi Ayık Hayatta Buluşalım Derneği üzerinden yürütüyoruz. Bünyemizde yüzlerce anne var” dedi.

“Bu çocuklarımızı da geri dönüştürüp kazanabiliriz”

Türkiye’de ekseriyetle tedbire faaliyeti olarak çalışmaların yürütüldüğünü lisana getiren Karabulut, “Genelde, ‘Bağımlı genç zati unsura bulaşmış. Biz onu tekrar kazanamayız. Şimdi bulaşmamışlara karşı tedbire çalışması yapalım’ deniyor fakat sokaktan elini tutup kazanmadığınız bir genç, kendisi ile birlikte 20 genci sokağa çekecektir. Hasebiyle kazanım ve tedbire faaliyetleri kesinlikle birlikte yürütülmeli. Kesinlikle toplumsal ömür merkezlerinin kurulması gerekiyor. Biz geri dönüşüme değer veren bir milletiz ancak insan geri dönüşümünü maalesef önemsemiyoruz. Bu çocuklarımızı da geri dönüştürüp kazanabiliriz. Risk kümesindeki vilayetlerde valilerle görüşüp projemizi anlatıyoruz. Bu vesileyle en son İzmir Valimizle görüştük. Risk kümesinde yer alan başka vilayetlerin valilikleri ile görüşmelerimiz devam ediyor” diye konuştu.

“En sonunda meskendeki eşyaları satmaya başladı”

21 yaşındaki oğlunun şimdi 13 yaşındayken unsura bulaştığını ve bu süreçte bir anne olarak kendisinin de bilinçsizlik nedeniyle yanılgılar yaptığını söyleyen bağımlı annesi ve aile rehberi Duriye Özlü, “Oğlum, unsur nedeniyle 3 yıl boyunca tedavi gördü. Tekraren hastaneye yatışı yapıldı lakin maddeyi bırakmadı. Bir gün oğlumu ziyarete gittiğimde, ‘İyileşemediğimi gördüğün halde neden 3 yıldır buradayız’ dedi. Konuta gittim, düşündüm ve sonraki gün onu hastaneden çıkardım. Bağımlılık konusunda pek çok yerden dayanak aldık lakin maalesef yeniden düzgünleşme olmadı. Ben o devirler şuurlu değildim. Onun sorumluluklarını ben alıyordum, onun yerine kararlar alıyordum. Ben bunların farkında bile değildim. Oğlum duygusal olarak ona karşı zayıf olduğumu bildiği için bu hissimi istismar ediyordu. Daima para istiyordu, palavralarla beni kandırmaya çalışıyordu. Ben de ona inanmak istiyordum. Yeminler ediyor, maddeyi bırakacağını söylüyordu ancak maalesef kısır döngüden çıkamıyorduk. Verdiğim parayı berbata kullanıyordu. Ona aldığım şeyleri paraya çevirip unsur alıyordu. Cüzdanımdan para alıyor, sakladığım takılarımı bulup satıyordu. En sonunda meskendeki eşyaları satmaya başladı. Çaresizliğimizden ne yapacağımızı bilemiyorduk. Aileler de aslında bağımlı gençlerle birlikte o bataklığa çekiliyor. Oğlum bu süreçte iki kere cezaevine girdi. Birlikte çok güç periyotlar geçirdik” sözlerini kullandı.

“Artık benim paramla yatağında ölmene müsaade vermeyeceğim”

Hastane sürecinin başarılı olmaması üzerine oğlu ile birlikte Ayık Hayatta Buluşalım Derneğine gittiklerini belirten Özlü, “Orada, çocuğumu şımartmaktan öteye gitmediğimi anladım. Bu hastalığın, şımarıklık hastalığı olduğunu öğrendim. Bağımlı yakınları da aslında bağımlılara çok benziyor. Duygusal olarak zayıflar, çok muhafazacı ve denetimciler. Çocuklarını korumak ismine birçok yanlış yapıyorlar. Dernekte kendimle yüzleştim. Ben fark etmeden oğluma ziyan veriyordum ve onun vefatına seyirci kalıyordum. Burada birlikte değişmemiz lazımdı. Zira ben hiçbir vakit kararlı bir anne olamamıştım. Sonra oğlumu da derneğe götürdüm. Orada keyifli bir vakit geçirdik. Orada ilaçsız bir sistemin olduğunu gördük. Oğlum oradan ayrıldığımızda birkaç gün unsur kullanmadı. Bu, bizim için ihtilal üzereydi. Fakat oğlum 6 günün sonunda yine husus kullandı ve kapıya geldiğinde onu içeri almadım. ‘Yardım isteyen benim, sen yardım istemiyorsun. Sen yardım istemediğin sürece sana dayanak olma bahtım yok. Artık benim paramla yatağında ölmene müsaade vermeyeceğim’ dedim. Etrafıma de onu meskene almamalarını söyledim. Oğlum birkaç gün sonra kapıya geldi ve güzelleşmek istediğini söyledi. Onu derneğe yolladım ve oğlum yavaş yavaş güzelleşmeye başladı” kelamlarına yer verdi.

“Oğlum 2 yıldır ayık, artık bağımlı gençlere rehberlik yapıyor”

Bağımlılığın bir aile hastalığı olduğunu vurgulayan Özlü, şöyle konuştu: “Aile değişmezse, bağımlı güzelleşmeye geçmiyor. Tek taraflı bir güzelleşme yok. Ben de değişmek için adım attım. Küme takviye toplantılarına katıldım, kitap okumaya başladım. Pek çok eğitime katıldım. Bir dolap sertifika aldım, akabinde da bir üniversitede bağımlılık danışmanlığı eğitimi aldım. Kendimi hazır hissettiğimde, küme takviye toplantılarını dernekte ben yapmaya başladım. Oğlum da 2 yıldır ayık. Birebir vakitte derneğin içerisinde rehberlik yapıyor. Kendisi üzere bağımlı arkadaşlarına güzelleşmede kullandığımız sistemi anlatıyor ve ruhsal olarak takviye oluyor.”

“Evlatlık olduğunu öğrendikten sonra hususa bulaştı”

Bağımlı annesi Leyla Doymaz da, oğlunun evlatlık olduğunu öğrendikten sonra süreçlerinin başladığını belirtti. 27 yaşındaki oğlunun 14 yaşındayken unsura bulaştığını söyleyen Doymaz, “Oğlum 14 yaşındayken, derslerindeki başarısızlık nedeniyle onu psikoloğa götürdüm. Psikolog, oğluma evlatlık olduğunun söylenmesi gerektiğini, zati evlatlık olduğunu bildiğini söyledi. Lakin oğlum evlatlık olduğunu bilmiyordu. Psikoloğa söylenmemesi gerektiğini belirttiğim halde bunu ona söyledi. Çocuk, evlatlık olduğunu öğrendikten sonra ‘Siz neden beni aldınız, onlar neden beni size verdi?’ diye sorgulamaya başladı. Meskende de sorumsuz bir baba vardı. Alkol bağımlısıydı. Oğlum bu süreçte unsura bulaşmış. O devir benden de uzaklaştı. Ders notları daha da düştü, arkadaş etrafı değişti, meskenden uzaklaştı. Konuta gelince odasına kapanmaya başladı. Konuttan kaçtığı periyotlar de oldu” dedi.

“Her istediğini yerine getiriyordum”

Oğlunun odasında birkaç kere çakmak gazı tüpü bulduğunu anlatan Doymaz, kelamlarını şöyle sürdürdü: “Bunu ona sorduğumda arkadaşlarının olduğunu söyledi. Ben çakmak gazı tüpünün ne olduğunu da bilmiyordum. Bir gün polis, oğlum sokakta çakmak gazı tüpü kullanırken yakalamış ve ben lakin o vakit ne için kullanıldığını öğrendim. O an başımdan aşağıya kaynar sular döküldü. Çocuğumu düzgün yetiştirdiğimi, ona sevgimi verdiğimi düşünüyordum. Her istediğini yerine getiriyordum. Onunla vakit geçiriyordum lakin demek ki bunlar kâfi olmamış, açığı kapatamamışım. Bu süreci atlatmasına yardımcı olamamışım. Evvel

Çocuk Ergen Unsur Bağımlılığı Tedavi Merkezine götürdüm. Tedavi olmak istemedi, ilaçları kullanmak istemedi. ‘Bana cep telefonu al, bırakacağım’ dedi. Ben de bağımlılığın ne olduğunu bilmediğim için ona inandım. Bir şeyler almam kuralıyla maddeyi bırakacağını söylüyordu, ben de alıyordum. Fakat bırakmadı. Tahlilin bu olmadığını sonradan fark ettim. Pek çok uyuşturucu husus kullandı, cezaevine girdi. Sonrasında hastaneye yatırdık fakat orada da unsur kullanmayı bırakmadı. Toplam 12 yıl husus kullandı, ortada bıraktığı vakitler oldu ancak son 2 yıldır ayık ve çalışmaya başladı.”

“Bizim konutumuzun içine bir ateş düştü”

Öteki bağımlı annelerine dayanak olmak istediklerini lisana getiren Doymaz, “Bizim konutumuzun içine bir ateş düştü. O ateşi söndürmeye çalışıyoruz. Annelerin yüreğindeki ateşe bir damla olsun su serpmek istiyoruz. Deva var. İlaçsız tedavi de var. Kâfi ki bağımlı bunu istesin ve aile de bunun içine dahil olsun. Aile kararlı olsun ve bağımlının her söylediğine inanmasın. Ben de bu süreçte kendimi geliştirdim. 50 yaşından sonra ortaokulu ve liseyi bitirdim. Artık üniversiteye girmek istiyorum. Zira ben bilinçlendikçe oğluma daha çok takviye olmaya başladım” diye konuştu.